Müzikal gbi hayaller benm ki...

Sessizliğe gömülen kalbim 'bir gün'ün mutlaka geleceğine inanıyordu. Ama nasıl? Ne kadar çabalamam ve nasıl çabalamam gerektiğini bilemezken, ummaktan başka yapabileceğim hiçbirşey yoktu. Düşünceleri, insanları sorguladım kelimelerden anlam çıkarmaya uğraştım. Gözlerimi kapayıp muhteşem Tını lara kulak verdim. Başka boyutları hissettim, gülümsedim huzurun geleceğine inanarak. Yavaşça süzülen gözyaşlarımı silmedim çünkü gözlerimi açmakatan korktum. Ya o hayaller uçup giderse diye. En azından okadarını yaşamalıyım.

Notalardan gelen acı çığlıkları sevdim. Sanki yıllardır bilip de çalamıyormuş gbi havaya ellerimi kaldırdım. Müzikteki piyanoya eşlik ederek notalara dokundum kendim çalarcasına... Hayali insanlar bana hayran kaldı. Alkış seslerini duyuyor musunuz? Hepsi benim için. O yanıma yaklaşıyor elindeki tek bir gül ile, uzatıyor alıyorum. Hiçbirşey söylemiyor, biliyorum ama aklından geçirdiklerini, cümlelerin yeterszliğni. Teşekkür edercesine gülümsüyorum.

Korkuyorum gözlerimi açmaya, gerçeği yaşamaya... Melodilerin tükenip müziğn sessizleşmesiyle açılıyor yavaşça göz kapaklarım. 'O' an soruyorum kendime 'Bu mutluluklar sadece hayallerde mi yaşanır?'