İçimde birbiri ardına saklanan ve bunun için direnen 'ben'... Yorgun ruhuna aldırmadan hüzünle dans eden 'ben'... Bedenine sıkışmış ruhunun, kurtarılışını izlemeye sabırsızlanan 'ben'... Kendini dahi henüz keşfedemeyen yine 'ben'... İnsanları tanıma konusunda bu kadar iyi olabilirken, nasıl oluyor da hala kendimi tanıyamıyorm? Kendimde çözemedğm okadr çok şey var ki... Bunun iyi mi kötü mü olduğunu bile bilmiyorum. Mesela hissizleştm derken öyle bi an geldi ki yanıldığımı farkettim. Bunu neden yapıyorum? Neyin eksikliğnn acısını çıkarıyorum? Ya da sahiden gerçek mi? Mantık aramalı mı?En basiti bu '?' son bulacak mı?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Kendini tanıyamamak iyi olmalı, en azından üstüne düşecek altında ezileceğin şey senden uzak durur :) Kendinden kaçarak başlar dansların en güzeli :)
çok beğendim bu sözü :)
Yorum Gönder