gece gece bi jazz ve nutella çılgınlığıdır ki sormayın gtsin. şuan için jazz bitecek gbi görünmüyo ama nutella bitti biticek. en sevdiğim kısmı, dibinde kalan son kısımları. sanırım biticeği içn tadı daha bi cazip geliyo ona karşı olan tutkum hiç bitmicek :) Bu gece nedense fazla relax, vurdumduymaz bi haldeyim. İnanılmaz bi huzurluluk var, zamanın tadını çıkarıyorum desem yeridir. Müziğe bi türlü doyamıyorum, sıra Christmas müzikleri dinlemeye geldi. Birden yılbaşlarnı özledğmi farkettim. Çam ağacı (ağaççık) süslemek, karın güzelliğini izlemek, hindi yemek, hediyeler almak, yeni yılın uğur getireceğine inanmak, her yerde Noel baba görmek, caddelerin sokakların evlerin rengarenk ışıklarını izlemek, yeni bi yıla girerken saniyeleri saymak, havai fişekleri izlemek, insanlara iyi dilekleri sunmak, tombala oynamak... Nese tüm bu güzelliklere az b zaman kaldı. Ama nedense buna rağmen kimsede bi coşku falan yok, eskisi gibi değil. Gerçi bunun nedenini de anlamak çok zor olmasa gerek değl mi? Kriz yüzünden kimsenin tadı tuzu kalmadı ki (bi tek krizle bitse keşke). Tanrı sabır versin!